ممنون آقا مهدی.

— م ر ی م —
آن سگِ تنها، دربی از دلِ عرفان گشود
اشترانِ مست را بنهاد در حالِ سجود
چون سگان، دیوانگان، له له زنان در کارِ تو
اشتری کف کرده، ناخورده مِیِ قومِ ثمود
اشتران از عاشقانو عاشقان از اشتران
مرد عاشق را ببین، سگ را به اشتر می ستود
باز من افتاده ام در میمو زالو لامِ تو
چون ببینم چشمِ تو، گیرم هواهایِ صعود
بندِ بندم،نه بِبَندَم تا به حَد محکوم شَم
عشقِ تو دیوانه ام کرده به زنجیرِ حدود
هر چه می راندی، رهاندی تا زِ بندت وا شَوَم
بارها گفتم دلا، «سرکنگبین صفرا فزود»

/// م ر ی م ///
به جبر مجبورم، جنابِ خوارزمی
چرا چو کِرل شدم، در الگوریتم تُهی؟
هر آنچه مظنونم، بالعینه رویت شد
چو حدسی از فِرما، تعجب بشری
فضایِ قلبِ مرا! دیورژانسِ خفیف
چو صفحه ای مماس، به سطح هایِ سری
به جمع مشغولم، چه ساده و عادی
سریع جواب بده، دلا دلِ گاوسی
یک عمر از همگان، تو بُرده ای اِی دل
ولی چه ساده به او، دوباره باخته ای
عجبکه علم از سِر، تو کشف خواهی کرد
به سازوکارِ دلش، دست نیافته ای
**************
ضربه خوردیم وشکستیم و نگفتیم چرا؟
ما دهان از گله بستیم و …
سعدی چه زیبا گفته …
ای مرغ سحر عشق ز پروانه بیاموز
کان سوخته را جان شد و آواز نیامد
این مدعیان در طلبش بی خبرانند
کانرا که خبر شد خبری باز نیامد