*** م ر ی م ***
بر سَرَم ریز، از عشق، خاکِ پایش
بر رُخَم نیز، از آتشوُ از آبش
بر لبم بود، همّیشه ناموُ یادش
این نفس ها، می سوزد از عذابش
جایِ پایش، دیدم وَ سَر نهادم
خیس کردم از اشک ردِّ پایش
شاد باشد، من را نِگَه کند باز
من خودم را گم کرده ام به راهش
ای خدایا، دلشاد ساز عِشقم
کن شکوفا، لبخند بَر لبانش
من غریبم، جُز او ندارم عشقی
او قریب است، در بنده از هوایش
ای خدایا، من را تو همدَمَش کن
تا همیشه مانم بَرِ رکابش
ای خدایا، من آرزو ندارم
جز که باشد، باشم به پیشگاهش

م ر ی م
تویی که دلشادی، منی که دل بستم
تویی که دلداری، منی که دل رستم
منی که سربازم، تویی که سرداری
منی که بی تابم، تویی که تاوانی
منه سرِ بر زیر، توئه سرِ بالائو
توئه نفس گیرو منه نفس دارائو
میون عشاقی، من همه تنهایی
وَ تو رو کم دارم وَ غمو کم داری
چه همه دل تنگی، چه همه دل بازی
چه همه دل نازک بَر سرِ پروازی
من اگه خواستم گارِ تو خواستی رد
حیف که دل جا زده ایوُ گشتی بد
***
اجازه دارم «م ر ی م» رو اول نظراتم بنویسم؟ اگه ناراحت نشین …